Kijk ze staan op het podium, tussen al haar klasgenootjes. Waar is mijn kleine meisje gebleven? Wat is er gebeurd? Ik kijk naar mijn man, die naast mij zit en zie dat hij in shock is. Ook hij vraagt zich waarschijnlijk af waar de tijd gebleven is. Naast hem zie ik Oma een traantje wegpinken bij het zien van haar (op dit moment) jongste kleindochter en Opa vraagt of het meisje op die hakken met dat korte rokje aan Florence is…Het is duidelijk; ons kleine meisje wordt groot!
Met de rol als presentatrice, loopt ze parmantig op haar hakjes, met een microfoon in haar handen over het podium. Als een tweede natuur kondigt ze de kinderen aan, alsof ze nooit iets anders heeft gedaan. Klein, wijs ding denk ik bij mezelf. Ook de andere kinderen hebben een transformatie ondergaan. Wat zijn ze gegroeid!! Heel erg letterlijk maar ook figuurlijk.
De titel van de eindmusical dit jaar is: ‘Torenhoog’.
De kinderen zitten zogenaamd vast op een hoge toren en door samenwerking moeten ze gaan proberen het codewoord te vinden om eraf te kunnen. Het codewoord blijkt: vriend te zijn…
Ik laat mijn blik even over de inmiddels hechte groep gaan…
Ook daarin zijn ze gegroeid. Er waren momenten dat er ruzietjes moesten bijgelegd worden. Toen aartsrivalen, nu vrienden. Vrienden die elkaar gaan verlaten. Sommigen gaan samen naar de volgende school en sommigen gaan alleen een nieuw avontuur aan.
Onze dochter gaat alleen het nieuwe avontuur aan en zag er aanvankelijk best wel tegenop. Een nieuwe school, een nieuwe klas, andere leraren en dat allemaal in een andere stad. Best wel spannend. Ik spreek haar bemoedigende woorden toe, dat het allemaal wel los loopt en ze zo weer nieuwe vrienden maakt.
Ik mijmer even weg….en bedenk me dat dit de laatste groep acht musical is van alle drie de kinderen. 17 jaar heb ik aan deze basisschool gestaan. Ik ben denk ik één van de langst lopende moeders van die school… Ik slik een keer en dan klinkt het eindlied van de musical; ‘ja dit was dan het einde, van acht jaar Wilgen school.’
Kippenvel en een brok in mijn keel. Kijk ze allemaal staan!!
Trots ben ik op de school, de mooie groep kinderen en natuurlijk mijn eigen kleine Floortje.
Ze komen er wel! De wereld ligt aan hun voeten.
Ik kijk nogmaals naar mijn meisje. Wat is ze groot geworden;
Torenhoog!!
(563)
