Afgelopen zomer ging ik terug naar Wiltshire om wederom de magische sfeer rondom het graancirkel fenomeen te ervaren. Vorig jaar werd een reis naar de graancirkels, uiteindelijk een reis naar het hart. Daarom was het dit jaar was mijn voornemen geen verwachtingen te hebben, maar vooral te genieten van alle mooie, historische plekjes van Glastonbury, Salisbury en Avebury. Na een bezoekje aan het Crop circle exhibition & information centre van Monique Klinkenberg, werd ons al snel duidelijk dat de oogst van graancirkels tot dusver magertjes was. Slechts één formatie was op dat moment een feit. Zoals voorgenomen, laat ik de uitkomst van het resultaat los, en bespreek met onze vrienden welke historische plekken te gaan bezoeken.
Sterke energie van een vroegere steencirkel
Midden in de weilanden bij Alton Priors staat de All Saints Church. Zodra we de toegangsdeuren openen, worden we aangetrokken tot de sterke energie. Volgens zeggen is het kerkje op een vroegere steencirkel gebouwd. De drukkende energie in het kerkje valt ons allen op. Zodra we het houten luik in de vloer openen, zien we onder de grond een oude Sarsen steen, welke wellicht duidt op een overblijfsel van een stenen cirkel.
Oude boom
Buiten staat een 1700 jaar oude boom, in tweeën gespeten, maar nog steeds een sterke eenheid vormend met een voelbare ziel. Geweldig hoe dit kerkje zomaar ‘vrij’ te bezoeken is, en slechts een handjevol mensen hier gebruik van maken. We vervolgen onze weg en op alle plekken waar we komen, verwonderen we ons over de bijzondere energie die er hangt. Ik ga het geeneens proberen te omschrijven, omdat het voor ieder een persoonlijke ervaring is.
Golden hour
De laatste avond rijden we tijdens het ‘Golden hour’ door het Engelse landschap. De zon staat laag en geeft de velden een warme, gouden gloed. Ik tuur over de velden en merk op dat dit het perfecte moment zou zijn om een graancirkel te ontdekken. Ik kan jullie gelijk vertellen, dat dat helaas niet gebeurde. Maar terwijl ik de volgende morgen, tijdens het ontbijt, mijn FB account open en zie dat er de vorige dag een graancirkel is ontdekt, maakt mijn hart een sprongetje. Daar willen we heen natuurlijk!
Natuurfenomeen
Als we even later vanaf de heuvel de formatie zien liggen, worden we heel stil. Ontzag voor het mystieke natuurfenomeen en onder de indruk van de geometrische vorm; de zon! Dankbaar voor deze ‘toegift’ verlaten we Westbury om nog een laatste bezoek te brengen aan Salisbury Cathedral. Bij binnenkomst krijg ik de een folder met daarop een gedicht van Emily Dickinson (Time and Eternity)
The soul should always stand ajar.
That if the heaven inquire
He will not be obliged to wait,
Or shy of troubling her.
Ik ben ontroerd door deze woorden. Het opent een bewustzijn en ontvankelijkheid voor een fluistering van mijn ziel. Heel even sta ik stil en vraag mezelf honderd en één dingen tegelijk af. Dan kijk ik naar beneden en zie dat ik op een grafzerk sta, met daarin het familiewapen van de vrouw; de zon! Antwoorden krijg ik niet, maar tegelijk voelt het alsof ik gehoord en gezien word, en onderdeel mag zijn een groter geheel.
Het vliegtuig stijgt op. Het is helder en ik geniet van het uitzicht. Wanneer we wat later boven Nederland vliegen en het lijkt alsof de zon ons een warm welkom geeft, realiseer ik me dat de bestemming er niet zoveel toe doet. Af en toe stilstaan en oog hebben voor de schoonheid van het moment, geeft overgave en acceptatie. We gaan landen en ik berg mijn magazine op. Dan pas valt mijn oog op de voorzijde; een afbeelding van de zon met daarbij de tekst:
“Wherever you go, always bring your own sunsine”
(352)
