Mijn jongste dochter komt vandaag uit school met de vraag; ‘mam, weet je wat popmuziek betekent?’ ‘Populaire muziek’ antwoordt ze triomfantelijk, nog voordat ik antwoorden kan. ‘Iets wat in jouw woordenboek niet voorkomt’ zegt ze er hooghartig achteraan.
Volgens mijn kinderen ben ik bejaard wat betreft mijn muziekkeuze, maar gá ik éénmaal los op een ‘populair’ nummer, krijg ik vervolgens een vernietigende blik! ‘Dat moet je nóóóóit meer doen mam, echt!’
Regelmatig loop ik ‘Imagine’ van John Lennon te neuriën. Geschreven en uitgebracht in mijn geboortejaar, en destijds een heuse ‘popsong’, kan geen toeval zijn. Wat mij betreft is het een prachtige song met een mooie boodschap.
We zijn allemaal één en liefde, geluk en vrede is het hoogst haalbare doel waarna we zouden moeten streven. Helaas schort er nogal wat aan. Als ik ’s morgens de krant lees, en een bak met ellende over me heen krijg, maakt mij dat soms een beetje moedeloos. Wat kan één burger tegen zoveel oorlog, boosheid, honger en politieke macht beginnen.
Ondergetekende burger ging onlangs met dochterlief mee op schoolkamp om te helpen als ‘kookstaf’. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Een groep van 37 kinderen met een eigen mening, normen en waarden, en verschillende achtergronden konden het prima met elkaar vinden. Hier en daar werd een meningsverschilletje opgelost, onoverkomelijke liefdesverdrietjes gesust en was er wederzijds respect, iedereen werd in zijn eigen waarde gelaten. Wauw, 37 mini mensjes in een mini maatschappij, daar valt nog veel van te leren! Natuurlijk, één zwaluw maakt nog geen lente en 37 kinderen nog geen wereldvrede.
Zoals met veel dingen komen grote veranderingen niet ineens, je moet ergens beginnen. Rome is ook niet in één dag gebouwd. Misschien is het een idee om kleine stapjes te maken en bij jezelf te raden te gaan. Wat kan ik doen voor mijn medemens? Hoe kan ik vreugde brengen in mijn eigen, maar ook in andermans leven en zo een lichtend voorbeeld zijn? Hoe gaaf zou het zijn als het licht zich zal verspreiden, op weg naar vrede.
Ondertussen neurie ik;
Imagine…
“You may say I’m a dreamer
But I’m not the only one
I hope someday you’ll join us
And the world will live as one
Liefs,
Karin
(219)
