Ken je dat gevoel, dat wanneer je een lastig klusje moet klaren, je er net zolang omheen blijft draaien dat je er zelf niet goed van wordt? Ik wel in ieder geval. Het gekke is dat het uitstellen in je hoofd zoveel tijd in beslag neemt, dat het eigenlijk jammer is om er aan toe te geven. Als freelance schrijver, heb ik alle vrijheid om mijn eigen tijd in te delen en met mijn laptop overal ‘kantoor’ kan houden. Handig toch? Dat zou je denken! Te veel vrijheid is soms ook een belemmering. Onderstaand een inkijkje in mijn freelance bestaan.
Ochtendspits
Zodra huize Achten ontwaakt, is het even spitsuur en zorg ik als spil van het gezin dat iedereen voorzien wordt van groene sapjes, koffie en een handjevol vitaminen voordat ze de deur uit gaan. Na een snelle douche, een opruimrondje door het huis en vervolgens een rondje met de hond, is het tijd om met een kop koffie mijn schrijvershol in te gaan.
Maar dan…
Bedenk ik mij dat het misschien handig is om eerst even boodschappen te gaan doen. De theorie daarachter is dat ik dan de rest van de dag ongestoord verder kan schrijven. Dus, hup, in de auto en naar de supermarkt. Ondertussen bedenk ik wat te gaan eten, waar ik misschien een leuke foodblog over kan schrijven (2 vliegen in 1 klap, toch?). Zodra ik thuiskom lijkt het mij een goed idee om het gerecht alvast klaar te maken, zodat ik vast goede foto’s kan maken om bij het recept te posten. Ondertussen ruikt het heerlijk in de keuken en na de foto-shoot moet ik zeggen dat ik best wel trek heb gekregen, dus weet je wat; ik neem alvast een bordje (dan neem ik vanavond wel een boterham). James staat inmiddels te drentelen bij de deur: ‘Moet je een plasje doen?’ Vraag ik, terwijl ik weet dat ik nu eigenlijk echt zou moeten gaan schrijven.
Momlife
Als we thuis zijn, piept de wasmachine. Goed, doen we dat ook nog wel even. Appje van zoon: ‘kun je me aub van het station ophalen?’ Nee, eigenlijk niet! Maar zucht, okéé. Het is een uurtje of vier als ik me dan toch echt richting het kantoor wil begeven. Appje van jongste dochter: ‘ik ben bijna thuis, wil je me aub helpen met het verslag van geschiedenis? Ik moet het vanavond inleveren anders krijg ik een 1.’
Ik spartel nog wat tegen, maar bij het volgende appje ‘jij kan dat altijd zo goed mama, dat helpt me echt om mijn punt op te halen.’ Ga ik overstag.
Zo kan ik nog wel even zo doorgaan, maar ik denk dat je de strekking van het verhaal wel begrijpt. Het huishouden van de familie Achten draait als een tierelier, maar de firma freelance Karin Achten kan wel wat hulp gebruiken. Gedurende de hele dag blijft dat irritante stemmetje in mijn hoofd zeuren om aandacht:
‘Moet je niet schrijven?’
‘Jááá, zo dadelijk’
De echte vraag is; ‘wat heb ik nodig?’
‘Structuur’ schreeuwt mijn onderbewustzijn.
Structuur graag!
Structuur is nodig, echt! Momenteel werk ik aan een nieuw boek en daar is concentratie en focus voor nodig. Het boek vraagt om committent en accepteert geen uitstelgedrag, kan ik je uit ervaring vertellen. Want dan gaat het verhaal zijn eigen weg en klopt het uiteindelijk op de deur van een andere bereidwillige auteur.
Niet lullen maar poetsen
Omdat ik waarschijnlijk niet de enige freelance schrijver ben die kampt met dit gedrag, zoek ik internet af naar wat goede tips. De eerste en beste die ik tegenkom is: ‘maak de avond ervoor een planning en begin in de ochtend direct aan het de belangrijkste taak. Klinkt simpel, en is het proberen waard. Die avond maak ik de planning en de volgende ochtend begin ik gemotiveerd aan de meest belangrijke klus.
Na een uurtje mag ik van mezelf even op mijn telefoon en zie 2 gemiste oproepen en een appje van vriendin: ‘Kaatje, ik ben in de stad, ga je mee lunchen?’
Mijn apengeest werkt op volle toeren en braaf laat ik weten dat ik aan het werk ben, maar delete de tekst vervolgens weer onmiddellijk.
‘Leuk! Ik kan er over een kwartiertje zijn.’ App ik terwijl ik voor de vorm mijn laptop in de tas doe.
Daag structuur! Klop maar op een ander deurtje. Pluk de dag zeg ik tegen mezelf en spring in de auto. De vrijheid van een freelancer is zo gek nog niet. En mijn boek? Tja, keep you posted…
(142)
