Fragment uit het boek ‘Gewoon para Normaal’ Februari

Het is begin februari en ik kan niet wachten tot de lente gaat beginnen. Wat een vreselijk depressieve maand is dit. Afgezien van de Carnaval natuurlijk, want dat is meestal wel heel gezellig. Het vervelende is wel dat er dan flink gedronken wordt en de daarbij behorende kater maakt dat je nog verder de winterdip in duikt. Het is ook een beetje stil in huis. Ik mis een hond. Ons hondje Muffin, onze eerste aanwinst na ons huwelijk én een beetje ons oefenkind, hebben we in juni moeten laten inslapen. Heel verdrietig.

Met een vriendin, die een grote Landrover heeft, had ik altijd het zelfde grapje als ze wegreed. Dan riep ze: “Waar is dat mormel?” “Achter je auto”, antwoordde ik en dan gaf ze heel hard gas, sjeesde naar achteren en dan kwamen we niet meer bij. Heel stoer, maar op het moment dat Marc en ik Muffin naar de dierenarts brachten voor het bekende spuitje, zaten we als twee kleine kinderen te snikken. Voor mij was het hoofdstuk hond wel afgesloten, maar nu, midden in de winterblues, weet ik ineens wat hier in huis ontbreekt. Een hond! Ik struin internet af wat een leuk ras is en ineens heb ik het gevonden, een basset. Hij kijkt net zo depressief als de maand februari, maar wat is hij leuk!

Enthousiast bel ik Marc op. Hij hoort het al aan mijn stem. “Ja, waar is de brand?” Ik vertel hem over de basset, hoe leuk, hoe lief en vooral hoe stoer hij is. Muffin was namelijk helemaal niet zo’n stoere mannenhond. ’s Avonds kijken we samen op internet wat de karaktereigenschappen van deze hond zijn. Zachtaardig, vrolijk karakter, gepaard aan het ondernemende talent, vraagt een consequente en geduldige opvoeding.

Een geduldige opvoeding? Marc kijkt me geamuseerd aan. “Dat lijkt me een super uitdaging voor je.”

Van binnen maak ik een vreugdedansje en de kids zijn ook voor. Een dag later heb ik een nestje gevonden en diezelfde middag kan ik komen kijken. Van alle honden uit het nestje vind ik hem direct het leukst. Op 14 februari – jawel op Valentijnsdag – gaan we hem met ons hele gezin ophalen. Hij heet d’Artagnan en we dopen hem ‘Bruce’. Stoere Vent!

ps. Inmiddels zijn er weer een paar februari’s voorbij gegaan en maakt James de beestenboel compleet.

(232)

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.