Achteraf gezien heb ik al heel mijn leven last van faalangst. Ik ben vroeger diverse studies begonnen maar heb ze geen van allen afgemaakt. Ben vele uitdagingen uit de weg gegaan, en heb mooie arbeid gerelateerde aanbiedingen afgeslagen. Ik heb mezelf altijd omschreven als laks en ongedisciplineerd. Echter vele jaren later, met wat hulp, realiseer ik me dat mijn redenatie onbewust vaak is geweest: “Als je iets niet doet, kun je ook niet afgaan!” Nog steeds belet angst en onzekerheid me wel eens. Maar niet meer zo vaak als voorheen. In 2013, nu 3 jaar geleden, kreeg ik steeds vaker een onbevredigend gevoel. De kinderen waren op een leeftijd dat ze mij fysiek niet meer zoveel nodig hadden, en naast het werk dat ik voor Marc deed was er best veel tijd over, tijd om na te denken over eigenlijk vooral, mezelf. Ik leidde het leven waarvan menigeen droomt en realiseerde me hoe ontzettend bevoorrecht ik was, maar echt een voldaan gevoel had ik niet. Gelukkig ontmoette ik Babs…
Marc werd in september van 2013 via de mail benaderd door Babs van Geel. Babs was een paar maanden daarvoor de stichting Met je hart gestart. Een stichting die zich inzet tegen de eenzaamheid van zelfstandig wonende ouderen. Omdat ik vind dat Marc zich alleen moet verbinden aan goede doelen waarmee hij ook daadwerkelijk iets heeft, maakte ik een afspraak met Babs, om naar aanleiding daarvan te beslissen of het iets voor Marc zou zijn. Babs en ik hadden meteen een klik en ze raakte mij met haar verhaal. Ik bood aan om haar te helpen met haar stichting in Den Bosch. Het opstarten van de stichting in mijn eigen gemeente sprak me aan. Het concept was vrij simpel en het leek me bovendien ook nog eens erg leuk. ’t Was in mijn ‘comfortzone’. Echter wat ik nooit had kunnen, durven voorspellen, gebeurde. Na drie maanden was onze doelstelling bijna 360 graden gedraaid! Wat in eerste instantie begon als een stichting die door middel van een restaurantcampagne geld genereert om lokale goede doelen financieel te ondersteunen, veranderde in een organisatie die ook nog zelf alles voor de ouderen ging organiseren. Eigenlijk gebeurde dat spontaan, zeg maar per ongeluk (raar woord voor zoiets moois).
Amper één maand nadat ik de eerste restaurants had benaderd kregen we een aanbod van een aantal Bossche ondernemers. Zij boden aan om voor 80 eenzame Bossche ouderen een kerstmaal te bereiden, maar wij moesten het regelen. Dit was iets anders dan even simplistisch gezegd ‘ geld ophalen bij restaurants en weggeven aan lokale goede doelen.’ Waar haalden we deze ouderen zo snel vandaan en hoe gingen we dit allemaal organiseren? Ik realiseerde me dat we dit lieve cadeau met beide handen moesten aannemen, en ging aan de bak.
En toen, daar, tijdens die mega indrukwekkende avond in december 2013, toen we daadwerkelijk alles in een recordtempo hadden gerealiseerd, werd ik zó geraakt… Door de verhalen en door de immense dankbaarheid van die lieve mensen, daar kon niets tegen op. Ik kon die nacht amper slapen, bizar hoeveel energie en plannen ik kreeg. Ik stootte Marc wakker en vertelde ‘m dat ik nu eindelijk snapte wat hij bedoelde met FLOW, ik zat er namelijk midden in! En dankzij die ‘FLOW’, had ik geen tijd om te twijfelen of om angstig en onzeker te worden, ik moest aan de bak. Er kwam daarna zoveel op me af, er was amper tijd, zo snel ging het. En als ik dan af en toe wat onzeker werd wanneer ik weer in gesprek ging met een hoge pief van een bedrijf of instantie dan wist ik mezelf altijd weer moed in te spreken. “Ik kom hier niet voor mezelf of eigen gewin, ik kom voor de ouderen.” Nu drie jaar later realiseer ik me wat ik de afgelopen jaren heb overwonnen, en daardoor allemaal heb geleerd. Vroeger kon ik nachten wakker liggen, wanneer ik bijvoorbeeld een presentatie moest geven aan notabene mijn eigen collega’s. Nu reis ik heel Nederland door om voor volle zalen presentaties te mogen geven over onze fantastische stichting, die inmiddels in 17 gemeenten in Nederland actief is.
Ik ben trots, zeer trots op mezelf, niet alleen omdat ik me inzet voor anderen, maar vooral omdat ik zelf als persoon zo onwijs ben gegroeid en mezelf heb bewezen tegenover mezelf…
‘OVERWINNINGEN OP JEZELF’.., DIE SMAKEN HET LEKKERST!” (je zou ze eens moeten proeven, je raakt niet uitgegeten).
Karin Lammers
44 jaar. Getrouwd met Marc en moeder van Peppe (19) en Jurre (17)
(858)
