Zoals jullie waarschijnlijk inmiddels wel weten, ben ik reeds een aantal jaren bezig, de invloed van gezonde voeding, kruiden en levensstijl in relatie tot diabetes te onderzoeken. Het is mijn passie om uit te pluizen wat werkt, en hiermee mensen te helpen als voedingsdeskundige en ervaringsdeskundige. Toen mij werd gevraagd om hierover te komen vertellen in het Jeroen Bosch Ziekenhuis, twijfelde ik geen moment. Vol enthousiasme begon ik mijn lezing met alle vergaarde kennis en informatie voor te bereiden.
Langzaamaan kwam de datum dichterbij. Passie sloeg om in faalangst en mogen werd moeten. ‘Wat heb ik op de hals gehaald?’ vroeg ik mezelf af. Spreken voor een grote groep mensen…What was I thinking?! Ik begon steeds meer te stressen en ik zag er inmiddels als een berg tegenop. Sterker nog, het werd de Himalaya! Wanhopig riep ik: ‘waarom wilde ik dit eigenlijk?’ Why???
Ik gooide mijn blaadjes met alle tekst in een hoek en pakte de nieuwe Happinez, welke die ochtend in de brievenbus zat. Daar stuitte ik op een interview met Marc Lammers, met als koptekst: ‘verander ik móet in: ik mág’. Serieus?! Het leek wel voor mij geschreven en het kwam als een godsgeschenk. Aandachtig en gretig heb ik het stuk wel drie keer gelezen en kwartjes begonnen te vallen. Ik citeer: “Faalangst ontstaat op het moment dat je je aandacht richt op de gevolgen van een resultaat. Wat als ik niet win? Wat als ik mijn examen niet haal? Haal je aandacht weg van de einduitslag en herinner jezelf waarom je iets ook alweer zo graag doet en waar je goed in bent, en daarop durven vertrouwen.”
Dat is het, bedacht ik me. Angst transformeren in vertrouwen en plezier!
Ik pakte de draad weer op en ging me voorbereiden en focussen, want daar had ik namelijk wel invloed op. Het resultaat moest ik inderdaad loslaten en puur vanuit mijn gevoel en passie mijn verhaal vertellen.
De dag van de lezing gaf natuurlijk wel een gezonde spanning, maar ik had er zin in. Eenmaal voor de groep overviel mij nog één keer een licht paniek gevoel en begon alle, uit mijn hoofd geleerde zinnen door elkaar te halen. Wat een toestand!! Vervolgens flitste bovenstaand artikel door mijn hoofd (hoeveel gedachten kan een mens in een spit second hebben?). ‘Ga plezier maken, neem het niet zo zwaar, vertel gewoon je verhaal’. Dat werkte. Ik herpakte mezelf en ben heerlijk vanuit mijn eigen ervaring gaan vertellen…
Mijn zoektocht naar het hoogst haalbare, voor de gezondheid van een diabetes patiënt staat misschien nog aan de voet van de berg, maar ik heb er plezier in om het te onderzoeken en uit te dragen.
Dus kom maar op met die Himalaya!
(258)
