‘Hé, dat is toevallig?’ denk je dan. Hoe vaak gebeurt het dat er dingen plaatsvinden, een samenloop van omstandigheden. Dat het ritme van de kosmos zich op een bepaalde manier beweegt, alsof het zo had moeten zijn. Meestal denken we hier even over na, lachen even, halen onze schouders op en gaan weer door. Maar wat als je bewust, met aandacht in het hier en nu leeft en eens gaat letten op dit soort “toevalligheden” of synchroniciteit zoals dat heet.
Dan openbaart zich een map met de route van jouw levenspad.
Ik ben zelf erg nieuwsgierig en wispelturig. Waarschijnlijk is er een hele korte route naar mijn levensmissie. Vanwege mijn interesse in veel dingen dwaal ik regelmatig van de hoofdweg af en probeer weer eens wat nieuws. Als de weg dan dood loopt, huppel of loop ik mank weer terug. Ik spoor dan duidelijk niet. Van mijn pad af. Geef het maar een naam. Het geeft mij wel inzichten in wat ik wel en niet wil en de ervaringen maken mij tot wie ik ben. Ik vervolg mijn weg en gaandeweg wordt het stukje bij beetje helderder. Toch, als je op de synchroniciteit van bepaalde dingen gaat letten, toevallige ontmoetingen, iemand die je voor de derde keer die week over eenzelfde onderwerp iets vertelt, voel je dat je engelen, gidsen of misschien je hogere zelf je een richting laat zien. Waarom niet luisteren naar de goddelijke leiding die voor iedereen aanwezig is?
Ik ben mij eens gaan verdiepen in wat men synchroniciteit noemt. Geloof me, iedere dag voel ik het steeds sterker. Een diepe verbinding met de mensen om mij heen. Op momenten van twijfel, onrust of als ik het echt even niet meer weet, vraag ik simpel om een antwoord of een teken. Het kan zich in alle vormen aandienen. Ik reed laatst op de snelweg met een vriendin. We hadden een gesprek over de keuze met welk bedrijf in zee te gaan. Terwijl we de voors en tegens bespraken, zag ik naast mij een vrachtwagen rijden van het ene bedrijf! De keuze was dus duidelijk!
Fule staat voor Geluk in het oud Chinees.
Wat is geluk? Geluk kent vele vormen. Voor mij persoonlijk dient geluk zich aan als ik open sta voor de tekenen en verbonden ben met het grotere geheel. Dan voel ik de liefde stromen en weet ik dat ik niet alleen sta.
Al een tijdje loop ik met het idee om te gaan schrijven. Mij is verteld dat numerologisch gezien ik verplicht ben tenminste één boek in dit leven te schrijven. Geen benul hoe je zoiets moet aanpakken, want ik ben geen schrijver. Wel weet ik dat ik er blij van word en dat ik geïnspireerd raak. Ik wil graag schrijven. Dan voel ik mij als een vis in het water, in mijn element, op mijn pad en dan weet ik dat ik spoor. Vaak volgt er dan de stem van meneer faalangst; “wie zit er op jou verhaal te wachten?”. Maar vandaag overstemde het gevoel van kracht en vertrouwen. Ik kan mijn geluk niet op. Ik glimlach, haal mijn schouders op en begin met schrijven…
Geluk (Fule) ligt dus voor het oprapen, maar je moet dieper kijken en de schoonheid van het “toevallige” proces omarmen.
Liefs,
Karin Achten
N.B.; inmiddels heb ik het boek Gewoon para Normaal geschreven en ik denk niet dat het mijn laatste boek is…
(840)
Ik hoop zeker niet dat het je laatste boek was. Ik vond het heel bijzonder om te lezen, en ik ben absoluut geen lezer. De manier waarop je de blog schrijft is ook prettig om te lezen. Ga dus vooral zo door. Ik hoop nog veel leuks en moois te lezen.
Dankjewel voor het compliment. Het is mijn eerste blog die ik ooit schreef, maar inmiddels heb ik een blog http://www.todayimeet.nl
Neem maar eens een kijkje als je wilt, dan kun je nog meer blogs lezen.