Just a girl who decided to go for it…

Just a girl who decided to go for it Today i meet

Je verliest je baan en wat nu?

Dit is mijn verhaal, maar dat het iedereen kan overkomen, dat hoef ik jullie niet te vertellen. ‘It happens to you, that’s life’. Karin heeft mij gevraagd als gastblogger voor Todayimeet een column te schrijven en ik wist meteen waar ik het over zou hebben. Het zat in mijn hoofd, nu alleen nog op papier. Dank je wel Kaatje voor deze kans…
Hopelijk geeft het je inspiratie én kracht als je net als ik op zoek bent naar een nieuw avontuur.

Het overkwam mij een half jaar geleden. Ik werkte ruim een kwart eeuw (!) bij een bancaire organisatie en had de allerleukste baan die ik mij kon wensen. Dat het een keer ging gebeuren, daar stond ik niet van te kijken. Het lag ook niet aan mij, maar aan de situatie, dat heb ik mij altijd voor ogen gehouden. Als medewerker communicatie werkte ik wel bij een bank, maar ik zat veel meer in de maatschappelijke hoek. Ik had te maken met veel grote verenigingen en stichtingen die mooie projecten ontwikkelden waar een financiële bijdrage en een steuntje in de rug gewenst was. In de afgelopen acht jaar, heb ik dan ook mooie waardevolle contacten opgedaan, die naar nu blijkt wel heel erg waardevol waren.

En toen was het 1 april, geen grap maar écht…Weg regelmaat, weg vertrouwde omgeving, weg baken, weg zekerheid, weg dagelijkse gang naar mijn werkplek, weg lieve collega’s waar ik jarenlang lief en leed mee deelde, weg mooie club waar ik erg graag bij hoorde, weg..

In de tussentijd sprak ik bij een lieve vriendin (Karin) een paragnost, aan wie ik wel een hele triggy vraag stelde: ‘Ik verlies mijn baan, heb er alle vertrouwen in dat het goed komt, maar hoe zie jij dat’? Ik weet niet of ik nog ooit zo’n vraag zou stellen, want zijn antwoord was heel eerlijk. ‘Nicoline, ik zie het niet, ik snap het niet, maar ik zie wel dat je heel druk bent. Neem de tijd en geniet van de zomer. Je bent niet lang werkloos, want in september ga jij je passie weer vinden’.  Slik.. mooie boodschap!

Als je nu denkt dat ik achterover ben gaan leunen en dacht ik doe lekker niets want die goede man heeft gezegd dat het allemaal goed komt, dan heb je het mis.

Ondertussen bracht ik regelmatige bezoekjes aan mijn coach Judith Deliën van De Zoete Citroen (Voor loopbaanbegeleiding, mediation en coaching) en was ik vooral de eerste maand ná 1 april erg druk met solliciteren. Wat viel mij het tegen dat ik niet eens op gesprek mocht komen. Maar ieder nadeel heeft een voordeel: ik had én mijn CV én mijn LinkedIn pagina op orde, dit gaf vooral rust in mijn hoofd. Judith hield mij de spiegel voor en drukte mij op het hart dat ik toch echt in een rouwproces zat en dat ik vooral eerst eens moest gaan genieten van ‘deze reis’ om los te komen van mijn vertrouwde leventje. Daar zat wat in, die Zoete Overwinning ging er hoe dan ook komen, maar ‘first things first’.

De periode die volgde heb ik benut met te genieten van het voorjaar, ik wandelde, fietste, ik maakte leuke reisjes met mijn vriendinnen en dochter die net haar HAVO examen achter de rug had, sprak af met oude en nieuwe bekenden en deed ook gewoon soms even helemaal niets. Rust….

img_9999.jpg

Ondertussen was ik stiekem toch wel druk met netwerken, netwerken en netwerken.

Wat ik vooral miste was bij een ‘club’ te horen, dit ondanks mijn groot sociaal leven; lieve familie, vriendinnen en vrienden om mij heen. Uiteindelijk heb ik ruim vijf maanden voor één dag in de week als vrijwillige medewerker communicatie een bijdrage kunnen leveren aan VluchtelingenWerk Zuid-Nederland. Natuurlijk, vrijwilligerswerk is goed voor je CV, maar ook was het super om lekker bezig te zijn, iets te betekenen voor een ander, nieuwe mensen te ontmoeten, energie te geven en ervan te krijgen, te werken bij een organisatie die zo ontzettend anders is dan een bank. Maar vooral was het erg fijn om weer ergens bij te horen. Een bijzondere en mooie ervaring rijker, die ik niet had willen missen.

Ik hield mijn ogen en oren open, ik solliciteerde, maar dacht vooral, ‘waar wil ik werken, waar vind ik weer mijn passie?’ Ik gaf mijzelf de tijd om die leuke baan te vinden die bij mij past en waar ik vooral weer happy van zou worden. Geduld en vertrouwen om die droombaan te vinden waren hierbij de allerbeste ingrediënten. Voor mij stond als een paal boven water dat ik ergens wilde werken waar vooral ‘de mens’ centraal staat.

Ondertussen was het alweer september en moest ik toch wel regelmatig denken aan de bewuste uitspraak: ‘In september ga jij je passie weer vinden’. Eerlijk gezegd begon het voor het eerst wat te knagen en werd ik wat onzeker. Stiekem had die uitspraak mij toch wel wat maanden op de been gehouden. Wat als het oktober werd en er nog geen passie-momentje voorbij was gekomen?

Je gelooft het of niet, eind september kwam er een mooi bericht, ik werd uitgenodigd voor een gesprek bij een organisatie waar ik heel graag wilde werken. Een organisatie die zorg en dienstverlening biedt aan mensen met een verstandelijke beperking, hoe gaaf! Inmiddels is het zover dat ik een contract heb gekregen en dat ik de afdeling communicatie mag gaan ondersteunen. Hoe het over vijf maanden verder gaat, zie ik wel weer, heel spannend, maar voor nu is het een prachtige kans die ik met beide handen aangrijp. Maar die passie, die heb ik gevonden, dat weet ik zeker. Natuurlijk, ik bof enorm met deze kans, maar onderstaande ‘boodschappen’ hebben mij écht geholpen.

Om in stijl te blijven van deze blog, hier nog even de ingrediënten op een rij, die je hoe dan ook nodig hebt om een nieuwe, vooral leuke baan te vinden:

          Een eetlepel geduld

          Een liter vertrouwen

          Een soeplepel positiviteit

          Een dozijn aan energie

          Een kilo geloof in jezelf

          En onmisbaar een snufje geluk 

Met ‘Een beetje uit het boekje en verder gewoon écht alles van jezelf’ komt het vroeg of laat goed.

Nu terugkijkend heeft het afgelopen half jaar mij heel veel gebracht: rust, qualitytime met mijn gezin, vriendschap, nieuwe ontmoetingen, vrijheid en heel veel meer. Het is goed zo, waar deuren sluiten gaan andere mooie deuren weer open.

Just a girl who decided to go for it

En zo is het:

‘I am just a girl who decided to go for it’…

Liefs, Nicoline

(1789)

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.